کابل کشی فیبر نوری
4 دقیقه مطالعه
کابل کشی فیبر نوری
کابل فیبرنوری داری پهنای باند بسیار بسیار بالاتر از کابل‌های معمولی دیگر است. با کابل فیبر نوری می‌توان داده‌های صوت، تصویر و داده‌های دیگر را به راحتی با پهنای باند بالا تا ده گیگا بیت بر ثانیه و حتی بالاتر میتواند انتقال دهد. به بیان ساده دیگر کابل فیبرنوری نوعی کابل شبکه است که از رشته‌هایی از شیشه تشکیل شده که رشته‌ها درون یک محفظه عایق قرار گرفته‌اند. این نوع کابل در مقایسه با کابل‌های مسی، کابل فیبرنوری پهنای باند بیشتری داشته و داده‌ها را در مسافت‌های طولانی تری انتقال میدهد.
انواع کابل های فیبرنوری
- براساس محیط استفاده از کابل های فیبرنوری
- براساس جنس ماده به کار گرفته شده در ساخت کابل های فیبر نوری
- براساس روکش های فیبر نوری
انواع مسیر‌های عبور فیبر نوری در ساختمان
برای کابل کشی فیبر نوری به بستری مناسب نیاز دارید. در کل سه روش برای کابل کشی وجود دارد.
-
روش روکار
در روش روکار با توجه به استاندارد‌هایی که وجود دارد از داکت یا ترانک استفاده می‌کنند. محاسبات مربوط به این روش به محاسبات سطح مقطع کانال یا داکت بستگی دارد. اگر از این روش برای کابل کشی استفاده می‌کنید، باید به فاصله کانال‌ها یا داکت‌ها از وسایل گرمایشی و سرمایشی توجه کنید. محل اجرای داکت‌ها باید به گونه‌ای باشد که کمترین میزان تغییر دما به آن تحمیل شود. همچنین در این روش از پلاک‌های شناسایی کابل استفاده کنید تا برای مسئول و نگهدارنده آن معلوم باشد.
اتصالات در روش روکار
نوع فیبر میزان خمش آن را معلوم می‌کند. پس فضا اتصالات باید به گونه‌ای باشد که اگر فیبری با استاندارد G.۶۵۷D استفاده کردید، با محدودیت فضا روبه رو نشوید. حداکثر اشغال فضا برای فیبر نوری ۴۰ درصد است که اگر رعایت شود با تجمع فیبر‌ها در نقطه اتصال رو به رو نمی‌شوید.
-
روش داخل سقف و دیوار
اگر می‌خواهید کابل کشی را از طریق سقف انجام دهید باید از ابزار مناسبی برای نصب استفاده کنید تا فیبر‌ها روی سقف کاذب رها نشوند. همچنین فضای دسترسی به کابل‌ها نباید از ۸ سانتی‌متر کمتر باشد. اگر می‌خواهید اتصالات داخل ساختمان را به سقف وصل کنید، در طول مسیر باید از ایجاد خم‌های اضافی جلوگیری کنید.
-
روش کف ساختمان
وقتی می‌خواهید از کف ساختمان برای کابل کشی فیبر نوری استفاده کنید باید به نکات مهم توجه لازم را داشته باشید. کاانال‌های مسیر فیبر نوری در این روش در زیر لایه‌ای از بتن یا کف کاذب قرار می‌گیرد. در این روش محل قرار گیری کابل‌ها به معماری ساختمان بستگی دارد و ممکن است فاصله آن تا کف ساختمان زیاد یا کم باشد. اگر از این روش برای کابل کشی فیبر نوری استفاده می‌کنید، سعی کنید کانال‌های فیبر نوری را در مکان‌هایی قرار دهید که کمترین میزان رفت و آمد روی آن‌ها انجام می‌شود. تا از فشاری که بر اثر رفت و آمد زیاد به کانال‌ها وارد می‌شود، جلوگیری شود. فضایی را که کانال‌ها در آن قرار می‌گیرند باید حداکثر میزان ظرفیت، یعنی ۴۰ درصد را برای کابل‌های فیبر نوری داشته باشند.
مفصل بندی کابل کشی فیبر نوری
مانند هر نوع کابل دیگری کابل‌های فیبر نوری نیز طول های محدودی دارند. در کابل کشی فیبر نوری برای اتصال کابل ها به یکدیگر به یک نوع رابط نیاز دارید که به این رابط‌ها، مفصل می‌گویند. مفصل های فیبر نوری ویژگی های متنوع و اختصاصی دارند که با توجه به بستر پیاده سازی شده جهت محافظت از رشته‌های متصل شده به هم، از نفوذ گرد و خاک، آب و مواد دیگر استفاده می‌شوند.